Inbidia besteek duten zerbait desiratzen duen horrek sentitzen du.
Bizitzako lehenengo urteetan azaltzen hasten da, umea harreman familiarrak eta sozialak izaten hasten denean.
Haurra bere eremuan mehatxatuta sentitzen bada edo gehien maite duen horretan hutsik sentitzen bada, ez daukan guztia lortzen saiatuko da. Eta horretarako, amorraldiak eta kasketak adieraziko ditu. Horregatik beharrezkoa da atsekabe horiek lasaitzea azalpen logikoak emanez. Izan ere, modu horretan, haurra bere frustrazioak onartzen eta jokabide oldartsuak kontrolatzen ikasten joango da. Eta, gainera, ezberdintasunak errespetatzen eta norberaren ezaugarriak baloratzen ikasiko du.
Normalean, guri falta zaiguna besteetan baloratzeko joera dugu. Baina inoiz ez gara pentsatzen gelditzen daukagun guztian.
Inbidiatsu batentzat, bere bizitza lortu nahi duenaren inguruan biratzen da. Hau da, faltan sentitzen duenaren inguruan. Eta, atsekabeak, frustrazioak eta amorruak hartzen ditu.
Baina, funtsean, nork ez du inbidiarik sentitu noizbait? Ia guztiok sentitzen dugu inbidia gure bizitzako momenturen batean. Eta onartu behar dugu inbidia gizon-emakumeen sentimendu bat gehiago bezala.
Kanpoaldera begiratzea, eta miresten ditugunekin edo inbidia diegunekin konparatzea, bizigarri on bat izan daiteke, baldin eta modu positiboan egiten badugu (besteen arrakastatik, gure izaerarako, gaitasunetarako edota egoera pertsonaletarako, ondorio moldagarriak ateratzen baditugu). Bakarrik ardura gaitezke patologia batean ondorioztatzen denean eta gure oreka emozionala kaltetzen duenean.
Inbidiari aurre egiteko aholku batzuk honako hauek izan daitezke:
Bizitzako lehenengo urteetan azaltzen hasten da, umea harreman familiarrak eta sozialak izaten hasten denean.
Haurra bere eremuan mehatxatuta sentitzen bada edo gehien maite duen horretan hutsik sentitzen bada, ez daukan guztia lortzen saiatuko da. Eta horretarako, amorraldiak eta kasketak adieraziko ditu. Horregatik beharrezkoa da atsekabe horiek lasaitzea azalpen logikoak emanez. Izan ere, modu horretan, haurra bere frustrazioak onartzen eta jokabide oldartsuak kontrolatzen ikasten joango da. Eta, gainera, ezberdintasunak errespetatzen eta norberaren ezaugarriak baloratzen ikasiko du.
Inbidia etengabe izan duen umeari inork ez badio bere antsietatea lasaitzen, frustrazio eta hutsune sentimenduekin haziko da, eta inbidia duen heldu bat bilakatuko da.
Normalean, guri falta zaiguna besteetan baloratzeko joera dugu. Baina inoiz ez gara pentsatzen gelditzen daukagun guztian.
Inbidiatsu batentzat, bere bizitza lortu nahi duenaren inguruan biratzen da. Hau da, faltan sentitzen duenaren inguruan. Eta, atsekabeak, frustrazioak eta amorruak hartzen ditu.
Baina, funtsean, nork ez du inbidiarik sentitu noizbait? Ia guztiok sentitzen dugu inbidia gure bizitzako momenturen batean. Eta onartu behar dugu inbidia gizon-emakumeen sentimendu bat gehiago bezala.
Kanpoaldera begiratzea, eta miresten ditugunekin edo inbidia diegunekin konparatzea, bizigarri on bat izan daiteke, baldin eta modu positiboan egiten badugu (besteen arrakastatik, gure izaerarako, gaitasunetarako edota egoera pertsonaletarako, ondorio moldagarriak ateratzen baditugu). Bakarrik ardura gaitezke patologia batean ondorioztatzen denean eta gure oreka emozionala kaltetzen duenean.
Inbidiari aurre egiteko aholku batzuk honako hauek izan daitezke:
- Besteek egiten dutenaren zain ez bizitzea
- Besteek arrakasta dutenean ez dugula ezer galtzen konbentzitzea
- Besteekin konparatzea, gehienetan, alferrekoa dela konturatzea
- Gure posibilitateen arabera helburuak ezartzea, ez beste batzuek lortu dutenaren arabera
No hay comentarios:
Publicar un comentario