Asperdura

Asperdura interesik ez dugunean edo indarra falta zaigunean sortzen da. Orduan, jasotzen ditugun estimuluak monotonoak, errepikakorrak eta gogaikarriak egiten zaizkigu.
Hori gertatzen da ez dugulako gauza interesgarririk aurkitzen ikusteko, entzuteko edota egiteko (fisikoki zein intelektualki) ezer egin gabe egon nahi ez dugunean.
Asperdura, beraz, dibertsioaren eta entretenimenduaren kontrakoa da. Aharrausiak ere eragin ditzake behin baino gehiagotan!

Denboraldi batez aspertuta dauden horiek, beraien egoera denbora galtzea baino ez dela pentsa dezakete.

Bestalde, pentsa daiteke ere denbora libre gehiegi edukitzeak asperdura eragin dezakeela. Eta askotan horrela gertatzen da, batez ere umeen kasuan. Oporrak izaten dituztenean, ez dakite nola bete beraien denbora, ez dakite zer egin, eta, ondorioz, aspertu egiten dira.
Gainera, aspertuta egotean badirudi denbora astiroago pasatzen dela.

Batzutan asperdurak oldartsuegiak eta zentzugabekoak diren ekintzak egitera bultzatzen gaitu. Baita gure interes propioei gaitz egiten dietenak egitera ere. Eta sarritan, gero damutu egiten gaitu.

Asperdura egoera horren aurrean gizakiok dugun ohiko erantzuna, gutxiengo ahalegina (fisikoa zein psikikoa) eskatzen duten eta kontzentratuta mantzentzen gaituzten zereginak egitea da.

Umeen asperdura ekiditeko, komenigarria izango litzateke arreta deitzen dizkieten ekintzetatik abiatzea. Hau da, interesa pizten dizkieten ekintzak aukeratzea.